Lumturia s’është veçse probabiliteti i të qenit
Me të prekur një tast poezia fillon të shkruhet
Ka diçka të kobshme tek krijimi
Aq më tepër kur ky është krijim i gjërave të bëra e stërbëra
Dikur hyra në një det të paqtë e të amshuar
Dhe e lashë veten të kridhesha në vendet ku do të duhej të kishte valë
Dhe kur valët erdhën herën e parë, nuk dita si t’i notoj
Të dytën mësova
Të tretën herë s’e desha detin e qetë fare
Sa më shumë ai qetohej aq më shumë i ndieja kur ngjizeshin baticat
Lumturia është potenciali i valëve në një det të qetë korriku
Si të thuash, kujtimi i asaj që ti pret të vijë por nuk vjen
Dhe i mban sytë e ngulur në të kuqtë e horizontit
Që thonë se është e vetmja gjë e papërsëritur në këtë botë
Për ty që gjithmonë kërkon horizonte të reja,
Jeta është një cikël i madh valësh të larta ciklike
Që fillojnë e mbarojnë me një det të qetë
